مهدی نوریان - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد
المیرا تخشا قهفرخی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
ساسان زندمقدم - دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی دانشگاه اراک

رمزهای مشترک در ادبیات عرفانی اقوام مختلف جهان از موضوع هایی است که می توان در ادبیات عرفانی به آن پرداخت. دلیل این اشتراک چیزی جز وجود یک مثال اعلای واحد نمی تواند باشد، که هرجا رخ نموده، حتی در سنت های مختلف، چهره ای یکسان نشان داده است. یکی از این رمزها پر ریختن است که معانی گوناگون دارد، و دو معنی آن در ادبیات عرفانی بارزتر است؛ یکی، ترک قدرت و ساز و برگ دنیایی است، که شرطی است برای پذیرا شدن ارتباط با عالم الهی؛ دیگر، از دست دادن قدرت روحانی است و به دنبال آن، هبوط. علت تحقق دومین معنا را یکی کاهلی در امور معنوی، و دیگر، پرداختن به شهوات می توان دانست. در این زمینه می توان مصادیقی همسان در ادبیات عرفانی و حکمی هندی، یونانی، عربی و فارسی یافت و آن را به منزله رمزی مشترک در ادبیات، دین و ورای دین، یعنی حقیقت واحدی که همه ادیان از آن سرچشمه می گیرند، معرفی کرد

پر ریختن, رمز, مثال اعلی, ادبیات عرفانی