الگوی بالینی و اپیدمیولوژیک بیماران سلیاک مراجعه کننده به کلینیک سلیاک افضلی پور طی سالهای 92-96

بیماری سیلیاک یا بیماری روده ای ناشی از حساسیت به گلوتن، که به نامهای اسپروی سلیاک، اسپروی غیر حارهای و آنتروپاتی حساس به گلوتن هم نامیده میشود. بیماری مزمن و التهابی است که علاوه بر دستگاه گوارش، سایر اعضاء بدن را نیز به نحوی درگیر میسازد. این پژوهش بر روی 193 نمونه مثبت مبتلا به سلیاک در منطقه جنوب شرق ایران انجام شده است و اطلاعات مربوط به بیماران از بیمارستان افضلی پور کرمان اخذ شده است. اولین اقدام بر روی بیماران انجام آزمونهای سرولوژی برای اندازه گیری آنتی بادی های اختصاصی است. که شامل اندازه گیری آنتی بادی تیشوترسن گلوتامیناز (tTGA)و یا آنتی بادی اندومیزیوم (EMA) به روش سرولوژی میباشد پس از آن به منظور انجام پاتولوژی نمونه برداری تحت اندوسکوپی از قسمت دیودنوم روده باریک صورت میگیرد. از 193 نمونه بدست آمده از بیماران مبتلا به سلیاک65/8 درصد زن و 34/2 درصد آنها مرد بودهاند. همچنین مشخص شد 88/8 درصد از آنها با شیر مادر در دوران نوزادی تغذیه کرده و 11/2 درصد تغذیه با شیر مادر نداشتند . بیماران در سه رده سنی کودکان 16-0 سال، افراد 32-16 سال و بیماران بالای 32 سال قرار گرفته اند در این بین بیشترین فراوانی مربوط به کودکان 16-0 سال بود که 43درصد از بیماران را تشکیل میدادند. درد شکم متداول ترین علائم گوارشی بیماری و فقرآهن بیشترین تکرار را در بین علائم غیرگوارشی داشت. مشکلات روانپزشکی نیز متداولترین بیماری همراه بیماران سلیاک بود. با این که تشخیص و درمان بیماری سیلیاک میتواند امر پیچیده ای باشد، ولی مطمئنا توجه و هوشیاری جامعه پزشکی و مردم در تشخیص سریع و شروع درمان بیماری و جلوگیری از عوارض زودرس و دیررس آن موثر خواهد بود. در بیماری سلیاک با رعایت یک رژیم سخت فاقد گلوتن، میتوان انتظار یک زندگی طبیعی را در اغلب بیماران داشت. روند بهبود در عرض 3-2 هفته آغاز می شود.

کلیدواژه ها:

سلیاک ، گلوتن ، بیماری ارثی ، جنوب شرق ایران.