تاثیر شش هفته تمرین تناوبی خیلی شدید بر مقادیر VEGF و گیرنده آن(Flt-1 )در رتهای مبتلا به آنفارکتوس میوکارد

انفارکتوس میوکارد ، مرگ سلولی غیرقابل برگشت بخشی از عضله قلب به علت فقدان جریان خون است . فرایند مولکولی افزایش چگالی مویرگی در پاسخ به فعالیت و شدت مناسب فعالیت هنوز معلوم نیست . لذا این پژوهش با هدف ارزیابی اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های VEGF و گیرنده آن ها ) Flt-1 ( انجام گرفت . 12 سررت نر نژاد ویستار 10 هفته ای با وزن 250 تا 300 گرم و مبتلا به انفارکتوس میوکارد در دو گروه تجربی ) 60 دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل ، هر تناوب شامل چهار دقیقه با شدت معادل 85 - 90 درصد max2VO و دو دقیقه بازیافت فعال با شدت معادل 50 - 60 درصد max2VOچهار روز در هفته و به مدت شش هفته( و گروه کنترل )بدون مداخله تمرین( قرار گرفتند . بیان ژن های مذکور توسط تکنیک PCR بررسی شد . داده ها با استفاده از نرم افزار نسخه اس پی اس اس 18 ( α≥0 .05 ( به روش آماری تی مستقل تجزیه وتحلیل شدند . یافته ها نشان داد که VEGF میوکارد گروه HIIT ( mg/ml397 / 6 ( به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل ( mg/ml 001 / 1 ( ) 0.001 ≥ P ( و Flt-1 میوکارد در گروه HIIT ( mg/ml 927 / 8 ( نیز به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود ) mg/ml 380 / 1 001 . 0 ≥ P ( . به طور کلی شش هفته تمرین تناوبی شدید باعث افزایش عوامل موثر بر آنژیوژنز در رت های نر نژاد ویستار پس از وقوع آنفارکتوس میوکارد میشود .

کلیدواژه ها:

آنژیوژنز ، آنفارکتوس میوکارد ، تمرین تناوبی شدید .