نقش تسهیلات بانکی در توسعه گردشگری شهرستان لنجان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 552

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NICONF06_246

تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1398

چکیده مقاله:

فعالیت های گردشگری ارتباط تنگاتنگی با فعالیت های اقتصادی و بویژه با میزان اعتباری که بانک ها در رابطه با فعالیت های گردشگری تخصیص می دهند، دارد، چرا که بدون در نظر گرفتن اعتبارات و اعطای تسهیلات بانکی، بخش گردشگری توسعه نخواهد یافت. شهرستان لنجان و به تبع آن منطقه برنجگان نمونه ای از مناطق مذکور می باشد. تمامی سیستم بانکی و ارائه خدمات در محدوده مورد مطالعه در شهر باغبادران متمرکز شده است. در این شهر بانک های عامل و موسسات مالی و اعتباری گشایش یافته و تمامی شعب بانک تحت نظر حوزه های خود در شهرستان قرار دارند. نکته قابل تامل این می باشد که با توجه به پائین بودن جمعیت منطقه و ضعیف بودن سطح درآمد ساکنان، تمامی شعب بانک های عامل دارای درجه پایین 4 و 5 بوده که به این ترتیب حدود اختیارات شعب و حوزه آنها از لحاظ منابع، مصارف و سختار به مراتب از شعب درجه 1، 2، 3 پایین تر می باشد. با توجه به بررسی های صورت گرفته در کلیه شعب بانک های عامل بیشترین تسهیلات پرداخت شده در قالب این موارد می باشد: وام های تکلیفی معرفی شده از جهاد کشاورزی که حالتی مصرفی دارد، وام های زودبازده SME کشاورزی و دامداری، صنعت، خدمات، فروش اقساطی سرمایه در گردش. از لحاظ درصد پرداخت تسهیلات به عقود مختلف نیز بدین شرح می باشد: خدمات 50 درصد،کشاورزی و دامداری 20 درصد، زودبازده 12 درصد، صنعت 10 درصد، فروش اقساطی سرمایه در گردش 8 درصد. با بررسی های صورت گرفته از سرفصل های موجود در بانک های عامل منطقه هر چند که 50 درصد از مصارف بانک ها به بخش خدمات اختصاص یافته است، بیشتر این مصارف جهت خرید دستگاه های راهسازی بوده است. به همین دلیل می باشد که این شهرستان، فاقد هتل بوده و تنها دارای یک مسافرخانه درجه سه می باشد. ضمنا رستوران ها و مراکز پذیرایی متعدد و مناسبی نیز در این شهرستان وجود ندارد. با توجه به شرایط ضعیف منطقه چه از لحاظ ترکیب جمعیت و چه از لحاظ سطح درآمد ساکنین می توان نتیجه گرفت بانک ها که سپرده های مازاد در دسترس مردم را جمع آوری نموده و با دادن تسهیلات به متقاضیان نقش واسطه گری را میان سپرده گذاران و وام گیرندگان ایفاد می نمایند کم رنگ شده و تسهیلاتی را که جهت سرمایه گذاری و تامین مالی در بخش های مختلف صنعت و معدن، مسکن و ساختمان، بازرگانی و خدمات در قالب عقود مبادله ای ) فروش اقساطی، سلف اجاره به شرط تملیک، قرض الحسنه و جعاله( و عقود مشارکتی می تواند کمک نماید متوقف می سازد و این امر نیز باعث جلوگیری از توسعه پایدار منطقه چه از لحاظ خدمات آموزشی، رفاهی، درمانی، بهداشتی، فرهنگی، تفریحی، خدمات پذیرایی و جهانگردی، صنعتی و گارگاهی شده و این امر باعث عقب ماندگی منطقه و مهاجرت ساکنین و سرمایه گذاری آنها در خارج از آن می شود.

نویسندگان

عباس بخشنده نصرت

تمام– واحد سمنان– دانشگاه آزاد اسلامی – سمنان– ایران

محمد حسین پهلوان

کارشناس ارشد جغرافیا – واحد سمنان– دانشگاه آزاد اسلامی – سمنان– ایران

عباس ارغان

استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری – واحد سمنان– دانشگاه آزاد اسلامی – سمنان– ایران