صفات اجتماعی- فضایی موثر بر عملکرد دانشجویان

تحقق استعدادهای بالقوه دانشجویان معماری، علاوه بر موارد عامی همچون کنجکاوی، دانش اندوزی، یادگیری وکسب حقیقت در عرصه معماری، وابسته به کسب تجربه و مهارت های حرفه ای در امر زیبایی شناختی است. حصول موارد فوق، بستگی به چگونگی تامین نیازهای اساسی آنان دارد.همین طور زندگی اجتماعی دانشجویان در تمام فضاهای رسمی و غیر رسمی دانشکده می تواند به طور گسترده ای فرآیند یادگیری را تحت تاثیر قرار دهد. در پژوهش حاضر، ضمن گردآوری اظهارات پژوهشگران در باب روابط اجتماعیمربوط به اجرای برنامه های آموزش معماری و نقش محیط ساخته شده در تعاملات اجتماعی تلاش شده تا با مطالعه ی کیفی دانشکده های معماری به بررسی نوع و نحوه تعاملات دانشجویان، تاثیر محیط فیزیکی آموزش معماری، شناخت و یادگیری آنان از معانی مربوط به مصداق های مناسب معماری پرداخته شود. این مقاله اهدافی را مبنی بر شناخت نیازها و شرایط مناسب محیط فیزیکی آموزش معماری برای تامین نیازها و قرار گرفتن دانشجویان معماری در فرآیند رشد استعدادهای بالقوه آنان دنبال می کند. لذا زیر ساخت آن بر پایه علومی چون روانشناسی محیط، روانشناسی یادگیری و علوم رفتاری و شیوه تحقیق بر مبنای توصیف و تحلیل اطلاعات از طریق استدلال منطقی است. بر همین اساس عوامل مکانی تاثیرگذار بر پایه مطالعات پیشین در قالب چارچوبی مطابق مدل مکان کانتر ارائه شد. در راستای تامین مجموعه نیازهای فوق الذکر، ضرورت امر ایجاب می کند که اولا، عادات نادرست ناشی از روزمرگی که سبب تنزل ارتقاء معماری می شود، از ذهن دانشجویان خارج گشته، ثانیا اسکیماهای لازم برای تعالی معماری حاصل شود. بدین منظور احکامی عملیاتی همچون استفاده از جذبه های بصری، جزئیات غنی ارزش ها و مفاهیم کیفی محیطی می تواند از جمله موارد بارزی تلقی شود که برای طراحی مکان های آموزش معماری و رشته های نظیر آن مورد استفاده طراحان و برنامه ریزان آموزشی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

صفات فضایی ، استعدادهای بالقوه ، تعاملات اجتماعی ، فضاهای جمعی ، محیط فیزیکی آموزش