بررسی اثر پاکلوبوترازول و سایکوسل بر ویژگی های مورفولوژیکی وکنترل ارتفاع همیشه بهار

کند کننده های رشد انواع جدیدی از مواد آلی شیمیایی هستند که باعث افزایش دوره گلدهی، افزایش میزان کلروفیل، افزایش مقاومت به خشکی، سرما وگرما و آلودگی های هوا، افزایش تعداد انشعاب، افزایش تعداد گل و کاهش رشد رویشی می شوند. از جمله این مواد می توان به سایکوسل و پاکلوبوترازول اشاره کرد. به منظور ارزیابی اثر سایکوسلو پاکلوبوترازول بر رشد رویشی همیشه بهار، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. تیمارها شامل سایکوسل در دو غلظت 500 و 1000 میلی گرم بر لیتر، پاکلوبوترازول با دوغلظت 25 و 50 میلی گرم بر لیتر و شاهد آب مقطر بودند. صفات مورد مطالعه ارتفاع گیاه، تعداد برگ حقیقی، وزن تر وخشک، قطر طوقه و مشخصات ظاهری بوده است. نتایج نشان داد تیمار پاکلوبوترازول 50 و 25 میلی گرم در لیتر سبب کاهش معنی دار ارتفاع در همیشه بهار نسبت به شاهد گردید ولی تیمار سایکوسل 1000 و 500 میلی گرم در لیتردر کاهش ارتفاع همیشه بهار تاثیر معنی داری نسبت به شاهد نداشته است. بیشترین تعداد برگ را تیمار پاکلوبوترازول 25 میلی گرم در لیتر و کمترین تعداد برگ را سایکوسل 1000 میلی گرم در لیتر و شاهد داشتند. بیشترن وزن تر را تیمار سایکوسل 500 و کمترین را سایکوسل 1000 داشته است. بیشترین تعداد گل را تیمار سایکوسل 500 وکمترین تعدادگل را پاکلوبوترازول 50 داشته است. برای وزن خشک و قطر طوقه تیمار ها تفاوت معنی داری با هم نداشتند.

کلیدواژه ها:

سایکوسل ، پاکلوبوترازول ، کند کننده ، همیشه بهار