مروری بر اثرات بیوچار بر رشد گیاه و بهبود ویژگی های هیدرولیکی، فیزیکو شیمیایی و زیستی خاک

مواد آلی نقش قابل ملاحظه ای در بهبود ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خاک و تامین برخی از عناصر غذایی مورد نیاز گیاه داشته و میتوان از آنان برای اصلاح ویژگی های نامطلوب خاک و افزایش پایدار محصول استفاده کرد. از زمان های گذشته بقایا و پسماندهای آلی سنتی مانند کود دامی و بقایای محصولات، معمولا به عنوان اصلاح کننده های خاک ومنبع عناصر غذایی، در خاک های کشاورزی به کار میرفته است. این کودهای آلی به سبب بهبود شرایط فیزیکی، شیمیایی و زیستی خاک سبب ارتقا کیفیت خاک می شوند. به علاوه احتمال آلودگی های زیست محیطی ناشی از این کودها در مقایسه با کودهای شیمیایی کمتر است. در کشورهای پیشرفته در زمینه کشاورزی پایدار به دلیل توجه زیاد به مسئله تثبیت کربن در خاک و نقش آن در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، تولید اصلاح کننده های خاک کارآمد و درعینحال با کمترین آسیب به محیط زیست موردتوجه زیادی قرارگرفته است. در سالهای اخیر از بیوچار (زغال زیستی) به عنوان اصلاح کننده خاک (منبع کربن آلی) و به نوعی روشی برای ترسیب کربن در خاک های کشاورزی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

زغال زیستی ، گازهای گلخانه ای ، هدایت هیدرولیکی ، ویژگی های زیستی