بررسی اثر بخشی روایت درمانی در کاهش اضطراب اجتماعی و افسایش جرا ت ورزی در دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهرستان نجف آباد سال1395-96

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روایت درمانی در کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش جرات ورزی در دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه بود. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون میباشد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه کانور((2000 و پرسشنامه جرات ورزی گمبریل و ریچی (1975) بوده وجامعه آماری این پژوهش دختران دانش آموزی بودند که در مقطع متوسطه شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی 1395-96 مشغول به تحصیل بودند. برای انجام این پژوهش از بین دانش آموزانی که پرسشنامه هراس اجتماعی کانور و جرات ورزی گمبریل و ریچی را انجام داده بودند تعداد 30 نفر از این دانش آموزان که مستعد اختلال اضطراب اجتماعی و جرات ورزی پایین بودند به عنوان نمونه برگزیده شدند و به شیوه ی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پس از انجام دوره روایت درمانی برای گروه آزمایش، برای هر دو گروه پس آزمون برگزار شد. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده در سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که روایت درمانی در کاهش اضطراب اجتماعی موثر نیست((P> 0/05و در افزایش جرات ورزی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه تاثیر معنی داری داردP<.0/05

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، جرات ورزی ، اضطراب اجتماعی ، دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه