ارزیابی معانی اسلوب تعجب در قرآن با ترجمه فارسی زبانان با رویکرد نحوی، تفسیری

لفظ ظرف معناست و شناخت دقیق رابطه الفاظ، برای فهم درست معنا اهمیت دارد، یکی از اسالیب، قرآن ساختارتعجب است که هنگام تفسیر و ترجمه، علم به آن ضروری است.قرآن کریم به تنهایی از شیوه خاصی برای بیان مفهوم تعجب استفاده نکرده بلکه از راه های دیگر نیز بهره جسته است. این پژوهش در پی این است که آیا مترجمین به هنگام ترجمه آیات، رعایت اسلوب تعجب را کرده اند چون به یقین کشف رموز عبارات و اسلوب جملات، ارتباط تنگاتنگی با فهم درست پیام قرآنی دارد. لذا در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی با رویکرد زبان شناختی به مقایسه ترجمه های فارسی ( انصاریان و خرمشاهی و فولادوند و قمشه ای و خرمدل و مکارم شیرازی) پرداخته است. در نهایت این نتیجه حاصل شد که، بعضی از مترجمین متوجه اسلوب تعجب نشده اند و همین عدم توجه باعث تفاوتهایی معنایی شده است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، نحو ، ترجمه ، تطبیق معنایی ، اسلوب تعجب.