تاثیر حمل کوله پشتی با بارهای مختلف بر پارامترهای کینماتیکی راه رفتن دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان همدان

زمینه و هدف: کوله پشتی یکی از ابزارهای شایع و محبوب در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه کودکان محسوب می­ شود. بدین سبب هدف از این مطالعه، تعیین اثر حمل کوله پشتی با بارهای مختلف، بر پارامترهای کینماتیکی را ه رفتن دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. روش تحقیق: 15 دانش آموز با میانگین سنی 0/61± 9/6 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند. هریک از آزمودنی ها کوله پشتی هایی با بارهای 0، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن در حال راه رفتن بر روی نوارگردان با سرعت 1/1 متر بر ثانیه به مدت 20 دقیقه حمل کردند. راه رفتن آزمودنی ها توسط دوربین دیجیتالی ثبت شد. تجزیه و تحلیل سینماتوگرافی فیلم های گرفته شده با نرم افزار دارت فیش انجام گرفت. داده ها با ANOVA با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند (0/05> p). یافته ها: نتایج نشان داد افزایش بار کوله پشتی موجب افزایش معنی داری در زاویه خم شدن زانو برای شرایط 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p)، افزایش معنی داری در باز شدن مچ پا برای شرایط 15 درصد (0/03=p) و 20 درصد (0/04=p) و افزایش معنی داری در فاصله یک طول قدم برای شرایط 20 درصد (0/02=p) می شود. همچنین افزایش بار باعث کاهش معنی داری در زاویه خم شدن مچ پا برای شرایط 10 درصد (0/01=p)، 15 درصد (0/02=p) و 20 درصد (0/03=p) و کاهش معنی دار تواتر قدم در شرایط 20 درصد (0/03=p) می شود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد که حمل کوله پشتی معادل 10 تا 15 درصد وزن بدن برای دانش آموزان مقطع ابتدایی مناسب باشد.

کلیدواژه ها:

کوله پشتی ، پارامترهای کینماتیکی ، دانش آموز