زلیخا مرادی
محمد سالاری
مهدی رمضانی
علی مومنی

به منظور تجزیه ژنتیکی مقاومت برنج به بلاست برگ، تعداد پنج رقم برنج والدی شامل خزر، هاشمی، کادوس، فوجی و رشتی بصورت طرح دای آلل ناقص با یکدیگر تلاقی داده شدند. نتاج و والدین در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه کشت گردیدند و صفات تعداد لکه های بلاست روی برگ، اندازه لکه های اسپورزا و درصد آلودگی سطح برگ در مقابل جدایه های IA-66، IA-177، IA-181، IA-79 و IA-38 با استفاده از روش استاندارد بین المللی ارزیابی بیماری بلاست برنج (S.E.S.) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که در سطح احتمال 1% و 5% تفاوت معنی دار بین ژنوتیپ ها وجود دارد. معنی دار بودن ترکیب پذیری عمومی و خصوصی همچنین نسبت بین ترکیب پذیری عمومی و خصوصی حاکی از تاثیر همزمان اثرات افزایشی و غیر افزایشی با سهم بیشتر اثرات افزایشی ژن ها می باشد. وراثت پذیری خصوصی و عمومی برای تمام صفات در حد بالایی بدست آمد. با توجه به نتایج فوق، می توان از ارقام خزر، فوجی و کادوس که از ارقام مقاوم بوده و دارای ترکیب پذیری عمومی منفی و معنی دار می باشند، برای افزایش مقاومت به بیماری بلاست در نتاج استفاده نمود.

برنج, بلاست, دای آلل, ژن, مقاومت