تحلیل مقایسه ای پایداری ایستگاه های زیرزمینی مترو با روش NATM و روش پیش تثبیت ریب و شمع – مطالعه موردی ایستگاه I7 خط هفت متروی تهران
- سال انتشار: 1397
- محل انتشار: سومین کنفرانس بین المللی یافته های نوین عمران معماری و صنعت ساختمان ایران
- کد COI اختصاصی: IRCIVIL03_145
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 718
نویسندگان
کارشناسی ارشد عمران-ژئوتکنیک، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
دکتری عمران-ژئوتکنیک، استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)،
دانشجوی دکتری عمران-ژئوتکنیک، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)،
چکیده
به دلیل ابعاد نسبتا بزرگ ایستگاه های مترو، تامین پایداری آنها در حین اجرا از اهمیت به سزایی برخوردار است. روش های مختلفی برای تامین پایداری آنها وجود دارد اما به دلیل نبود تئوری های طراحی و تجربیات کافی در این زمینه، گاهی مواقع نیاز به تحلیل مقایسه ای بین این سیستم ها می باشد. در این مقاله یکی از ایستگاه های خط هفت متروی تهران (ایستگاه I7) به روش حفاری مرحله ای (NATM) و روش پیش تثبیت ریب و شمع تحلیل شده است. برای این کار به صورت سه بعدی روند کامل حفاری و نگهداری ایستگاه مدلسازی گردیده است. به منظور بررسی تاثیر استفاده از دو نوع سیستم نگهدارنده، دو مدل برای سیستم حفاری مرحله ای و سیستم ریب و شمع شبیه سازی شده و مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان دهنده آن است که استفاده از سیستم ریب و شمع نسبت به سیستم حفاری مرحله ای، به طور متوسط در طول فرآیند ساخت ایستگاه مترو، میزان نشست سطحی را 5٫37 درصد و نشست تاج ایستگاه را 2٫39 درصد کاهش می دهد و بالازدگی کف ایستگاه در دو روش تغییری نمی کند.کلیدواژه ها
سیستم حفاری مرحله ای (NATM)، سیستم پیش نگهدارنده ریب و شمع، ایستگاه خط 7 متروی تهرانمقالات مرتبط جدید
- ارزیابی تاثیر فناوریهای نوین دیجیتال (BIM)، هوش مصنوعی و اینترنت اشیا بر بهبود بهره وری و کاهش ریسک در پروژه های ساخت و ساز ایران مطالعه) مورردی اداره کل نوسازی شهر تهران منطقه (۸)
- سازه های مقاوم هوشمند جهت بهینه سازی مصرف انرژی با محوریت زیست محیطی
- درآمدی بر امکان حضور رهنمودهای باغسازی معماری اسلامی در پیشبرد طراحی منظر معاصر
- باغسازی در معماری اسلامی؛
- شناسایی ریسکهای موثر در پیشرفت فیزیکی پروژه های ساخت به روش بهترین بدترین فازی
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.