تحلیل ترمودینامیکی سیکل تبرید اجکتوری-آبشاری (R744-R717) و مقایسه با سیکل تبرید آبشاری

در این پژوهش ابتدا تاثیر افزودن اجکتور بر عملکرد ترمودینامیکی سیکل تبرید آبشاری بررسی شد. با مدلسازی سیکل جدید تبرید اجکتوری آبشاری در نرم افزارEES معلوم شد که با فرض ظرفیت تبرید مساوی در هر دو سیکل آبشاری ساده و سیکل اجکتوری-آبشاری، افزودن اجکتور و انتخاب مبرد R717 برای واحد دما بالا باعث بهبود ضریب عملکرد و بازده قانون دوم سیکل آبشاری تا حدود 3.5% می شود. تاثیر پارامترهای طراحی مانند دمای تبخیرکن واحد دما بالا، دمای تبخیرکن واحد دما پایین و دمای محیط در عملکرد سیکل تحلیل شد. مشخص گردید که با افزایش دمای تبخیرکن واحد دما بالا برای ضریب عملکرد و بازده قانون دوم سیکل مقادیر بیشینه ای بدست میآید. افزایش دمای تبخیرکن واحد دما پایین ضریب عملکرد سیکل جدید تبرید اجکتوری-آبشاری را به طور پیوسته افزایش میدهد اما بازده قانون دوم تا رسیدن به بیشینه مقدار خود افزایش و سپس کاهش می یابد. افزایش دمای محیط باعث کاهش ضریب عملکرد سیکل تبرید اجکتوری-آبشاری شده و بازده قانون دوم را تا رسیدن به بیشینه مقدار خود افزایش و سپس کاهش میدهد.

کلیدواژه ها:

سیکل تبرید آبشاری ، سیکل تبرید اجکتوری-آبشاری ، ضریب عملکرد ، بازده قانون دوم ترمودینامیک.