کرم سیاوشی - استادیار گروه الهیات دانشگاه بوعلی سینا
ندا سلیمانی فر - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآنی دانشکده علوم قرآنی ملایر

امت اسلامی برخلاف دستور و ارشاد الهی به دلایلی از همان روز نخست پس از رحلت پیامبر(ص)، دچار شکاف و انشقاق شد. این امر در طول سالیان دراز پس از پیامبر، آسیبهای بسیاری بر امت اسلام وارد نموده است. هرچند نباید این وضعیت به وجود می آمد، لیکن از نظر دانایان و دلسوزان، چاره این کار نشستن و گریستن و تماشای تداوم آسیبهای آن نبود. بنابراین از همان آغاز، امامان(ع) که دلسوزترین افراد به حال امت بودند، در صدد برآمدند، تا با تدارک راهکارها و در پیش گرفتن رفتارهایی، نه تنها مانع آسیبهای هرچه بیشتر آن شوند، بلکه نوعی از وحدت و همزیستی سودمند را درون امت اسلام شکل دهند. امام رضا(ع) از جمله این امامان گرامی است که با بررسی سیره زندگی ایشان پی می بریم نگرش و روش ایشان به جد تقریبی و هم گرا بوده است که با بیان اخوت ایمانی و گفتگوی سازنده، تاکید بر مشارکت پیروان اهل بیت در مراسم و مناسک عبادی و اجتماعی دیگر هم کیشان، سفارش به برقراری روابط اخلاقی و عاطفی با آنها، و ترویج خردورزی و آزاداندیشی، و با صیانت از یکپارچگی دینی حاکمیتی در جامعه اسلامی، در صدد تامین تقریب و هم گرایی در میان امت اسلام برآمده است.

تقریب مذاهب, زمینه ها, راهکارها, منادیان تقریب, سیره امام رضا(ع)