حسین حاتمی نژاد - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، ایران
اصغر حیدری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، ایران
اسماعیل نجفی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گرایش آمایش شهری، دانشگاه تهران، ایران
وحید عباسی فلاح - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، ایران

کیفیت زندگی مفهومی است که برای ترسیم توسعه رفاه جامعه بکار می­رود و ارتقاء کیفیت زندگی یکی از مهم ترین اهداف حکومت­ ها و دولت­های مختلف در سطح دنیا محسوب می­شود. بنابراین هدف اصلی این تحقیق بررسی ابعاد مختلف کیفیت زندگی در محدوده سکونتگاه­ غیررسمی محله اسلام آباد تهران می ­باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی و همبستگی مبتنی بر داده­ های اولیه می­باشد که جمع آوری اطلاعات اولیه، به صورت اسنادی و پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفته است. داده­های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS مورد پردازش قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان­ دهنده آن است که کیفیت زندگی بر اساس نتایج آزمون T در سکونتگاه غیررسمی اسلام آباد تهران با میانگین 2.33 در طیف لیکرت در سطح پایینی قرار دارد. همچنین بر اساس نتایج حاصل از مدل­سازی مسیر PLS و آزمون رگرسیون چند متغیره، عوامل و شاخص­ های اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و خدمات و دسترسی به ترتیب دارای تاثیر بیشتر و شاخص امنیت دارای تاثیر کمتری بر میزان رضایتمندی از زندگی در سکونتگاه غیررسمی اسلام آباد می­باشند که با برنامه­ریزی در راستای ارتقاء و ساماندهی این مولفه­ ها می­توان سطح رضایت مندی از زندگی در این محدوده را بالا برد.

کیفیت زندگی, سکونتگاه غیررسمی, مدل سازی مسیری PLS, محله اسلام آباد