اثربخشی برنامه آموزش رفتاری والدین بر کیفیت زندگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزش رفتاری بر کیفیت زندگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی بود. روش پژوهش از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهر مشهد تشکیل دادند. در این پژوهش 30 نفر از مادران دانش آموزان کم توان ذهنی با روش نمونه گیری در دسترس از آموزشگاه استثنایی امام جواد (ع) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در دو گروه گواه 15) نفر) و آزمایش 15) نفر) به شیوه تصادفی گمارش شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه 60 دقیقه ای مداخله آموزش والدین را دریافت کردند. ابزار اندازه گیری در پژوهش حاضر پرسشنامه کیفیت زندگی بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که برنامه آموزش والدین بر کیفیت زندگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی تاثیر معناداری دارد. بر مبنای نتایج میتوان از برنامه آموزش رفتاری والدین برای افزایش کیفیت زندگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آموزش رفتاری والدین ، کیفیت زندگی ، کم توان ذهنی