مدل یابی بین مقبولیت اجتماعی و ناامیدی با نقش واسطه ای حرمت خود کودکان دبستانی

این پژوهش با هدف تبیین مدلیابی رابطه بین مقبولیت اجتماعی و ناامیدی با حرمت خودکودکان دبستانی انجام شد. روش پژوهش همبستگی بود. نمونه آماری شامل 200 نفر از دانش آموزان کلاس ششم ابتدایی بود که از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه مقبولیت اجتماعی کودکان دبستان فورد - رابین (1970) و مقیاس ناامیدی کودکان کازدین رادجرز و کولباس (1983) و حرمت خود کوپراسمیت (1967) بود. پس از تایید شدن اعتبار و روایی ابزارها، داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. بر اساس مبانی نظری و تجربی روابط بین مقبولیت اجتماعی، ناامیدی و حرمت خود از طریق تدوین مدل موردبررسی قرار گرفت. آزمون مدل نهایی نشان داد که بین مقبولیت و ناامیدی رابطه معکوس و معنادار، بین مقبولیت و حرمت خود رابطه مستقیم و معنادار و بین ناامیدی و حرمت خود رابطه معکوس و معناداری وجود داشت. الگوی ساختاری، نقش واسطه ای حرمت خود در رابطه بین مقبولیت اجتماعی و ناامیدی را تایید کرد.

کلیدواژه ها:

مقبولیت اجتماعی ، ناامیدی ، حرمت خود ، کودکان دبستانی