فراگیرسازی و تیزهوشی

در دهه های اخیر در حوزه آموزش وپرورش دانش آموزان با توانایی های گوناگون (عادی و با نیازهای ویژه)، پژوهشها و اندیشه های نوینی متبلور شده و روشها و راهبردهای گوناگونی صورت گرفته است که میتوان به نهضت عادیسازی، یکپارچه سازی آموزش، آموزش تلفیقی و آموزش فراگیر اشاره نمود. لذا در این مقاله مروری، از طریق گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای (بررسی کتابها، مجله ها، مقاله ها و با استفاده از تحقیقات انجام شده توسط متخصصان)، به بررسی نظام آموزش فراگیر برای دانش آموزان تیزهوش پرداخته شده است. نتایج بررسی نشان داد نظام فراگیرسازی به معنای پاسخ گویی به نیازهای متنوع همه دانش آموزان در کلاس درس است، ازجمله دانش آموزان ی که به عنوان تیزهوش یا استعداد درخشان شناخته میشود. رویکرد فراگیر سازی با هدف تقویت عدالت آموزشی و ایجاد فرصتهای برابر برای همه دانش آموزان واجب التعلیم موردتوجه و پراهمیت است. الگوهای برنامه درسی این نظام (جداسازی، گنجاندن در کلاس، گروهبندی خوشه ای و غنیسازی و...)و استراتژیهای آموزشی آن (مطالعه مستقل، ایستگاه های یادگیری، دروس چند سطحی و یادگیری مبتنی بر مسئله) میتوانند به این شکلگیری این نظام آموزشی کمک کنند.

کلیدواژه ها:

تیزهوش ، بااستعداد ، فراگیرسازی