اثربخشی آموزش مسائل مرتبط با بلوغ و تربیت جنسی بر رابطه والد-نوجوان

هدف اصلی پژوهش بررسی میزان اثربخشی آموزش مسائل مرتبط با بلوغ و تربیت جنسی بر رابطه والد-نوجوان در دانش آموزان بود. روش پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون وپس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم شهر یزد تشکیل میداد. نمونه پژوهش شامل 30 دانش آموز پایه پنجم بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس در چهار گروه آزمایش و گواه 15 نفری تقسیم شدند. اختصاص گروه ها به گروه آزمایش و گواه نیز به طور تصادفی انجام شد. پیش از اجرای مداخله هر دو گروه به پرسشنامه والد- فرزند (1983) پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت روش آموزش بلوغ و تربیت جنسی ده جلسه 90 دقیقهای قرار گرفتند و برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. پس از مداخله، دوباره برای هر دو گروه پرسشنامه رابطه والد-فرزند (1983) اجرا گردید تا میزان تغییرات بررسی شود. برای تجزیه وتحلیل دادها از تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج معرف تاثیر معنادار آموزش بلوغ و تربیت جنسی بر بهبود رابطه والد-فرزند بود. همچنین نتایج نشان داد که آموزش بلوغ و تربیت جنسی برافزایش مولفه های عاطفه مثبت، همانندسازی و کاهش آزردگی/ سردرگمی نقش نیز تاثیر داشت. به طورکلی به آموزش و تربیت جنسی میتواند به بهبود روابط والدین با فرزندان کمک کند.

کلیدواژه ها:

بلوغ ، تربیت جنسی ، رابطه والد- فرزند