سیده آسیه حسینی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

پژوهش حاضر به مقایسه فرسودگی تحصیلی و خلاقیت بین دانش آموزان مدارس استعدادهای درخشان و مدارس عادی 1393 میپردازد. روش پژوهش مقایسهای از نوع علی – مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر رشت که شامل 11232 نفر بودند، شامل می شدند. حجم نمونه آماری دانش آموزان استعدادهای درخشان 217 نفر بود که از روش تصادفی ساده جهت انتخاب نمونه استفاده شد . نمونه آماری دانش آموزان عادی بر اساس جدول مورگان 373 نفر بود. برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی استفاده شد. جهت گردآوری داده ها از دو پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997) و آزمون سنجش خلاقیت عابدی (1372) استفاده شد. به منظور تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون t برای مقایسه متغیرها استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که دانش آموزان استعدادهای درخشان خستگی تحصیلی، بی علاقگی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان استعدادهای درخشان کمتر از مدارس عادی بود. دانش آموزان استعداد درخشان در مقیاس های خلاقیت سیالی بسط، ابتکار و انعطاف پذیری نسبت به دانش آموزان عادی عملکرد بهتری داشتند. درنتیجه در دانش آموزان استعدادهای درخشان فرسودگی تحصیلی کمتر از دانش آموزان عادی و خلاقیت بیشتر از دانش آموزان عادی است.

فرسودگی تحصیلی، خلاقیت، دانش آموزان استعدادهای درخشان،دانش آموزان عادی