نقش طرحواره های سازش نایافته و دلبستگی در احساس تنهایی

هدف این پژوهش بررسی نقش طرحواره های سازش نایافته و دلبستگی در احساس تنهایی دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. به این منظور 415 دانش آموز دختر دوره های اول دوم متوسطه در سال تحصیلی 97-96 به روش نمونه برداری در دسترس انتخاب و با مقیاس احساس تنهایی تجدیدنظر شده (راسل، (1996 پرسشنامه دلبستگی تجربه های روابط نزدیک- ساختارهای رابطه (فدر ندانبارک و ادیتیک، (2014 و فرم کوتاه پرسشنامه (یانگ و برون، (1999 ارزیابی شدند. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین احساس تنهایی با دلبستگی (اجتنابی و اضطرابی) و طرحواره های سازش نایافته (بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، دیگر جهت مندی، گوش به زنگی بیشازحد و بازداری و محدودیتهای مختل) رابطه مثبت وجود دارد. افزون بر آن نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد دلبستگی و طرحواره های سازشنایافته توانایی تبیین 36 درصد از واریانس احساس تنهایی را دارند. بنابراین، به کارگیری روشهایی که به اصلاح طرحواره ها و سبکهای دلبستگی، می انجامند میتوانند احساس تنهایی را کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

طرحواره های سازش نایافته اولیه ، دلبستگی ، احساس تنهایی