بررسی تحلیلی سیمای پیامبران(ع)، امامان(ع) و صحابه در شعر غنایی دوران غزنوی اول
عنوان مقاله: بررسی تحلیلی سیمای پیامبران(ع)، امامان(ع) و صحابه در شعر غنایی دوران غزنوی اول
شناسه ملی مقاله: JR_JLLR-11-21_007
منتشر شده در شماره 21 دوره 11 فصل در سال 1392
شناسه ملی مقاله: JR_JLLR-11-21_007
منتشر شده در شماره 21 دوره 11 فصل در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدحسین کرمی - استاد بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
محمدرضا امینی - دانشیار بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
محمد مرادی - استادیار بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
خلاصه مقاله:
محمدحسین کرمی - استاد بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
محمدرضا امینی - دانشیار بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
محمد مرادی - استادیار بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
چکیده دوران سلطان محمود و مسعود غزنوی(387-432ه.ق) از مهم ترین ادوارگسترش شعر فارسی است. شاعران این دوران، شاعران نیمه ی اول قرن پنجم چون عنصری، فرخی، عسجدی، منوچهری، عیوقی، ابوسعید و چند شاعر بی دیوان هستند که مجموعا بیش از 20600بیت از آنان برجای مانده است یکی از شگردهای اصلی این شاعران، برای تقویت جنبه های مفهومی و ادبی انواع غنایی، بهره گیری از اشارات دینی در شعر است. در این مقاله سعی شده، به روش تحلیلی- توصیفی، پس از بررسی تک تک ابیات این دوره، تلمیح های مربوط به پیامبران(ع)، امامان(ع) وصحابه ی رسول(ص)، استخراج و پس از طبقه بندی آن ها براساس نوع و میزان کاربرد، شگرد شاعران در استفاده از این تلمیحات، در دو شاخه ی اصلی تحلیل و بررسی شود: نخست مفاهیم دینی معرفی و شیوه ی رواج آن تحلیل گردد؛ سپس میزان کاربرد این اشارات در انواع غنایی چون مدح، وصف، تغزل و شعر عاشقانه، شعر عرفانی، مناجات و تحمیدیه و منقبت، بررسی شود.
کلمات کلیدی: شعر غنایی, شعر غزنوی, اشارات دینی, پیامبران(ع), امامان(ع), صحابه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/861040/