تحقق پذیری طرحهای توسعه شهری در شهر ری از رهگذر ایجاد حکمروایی خوب شهری مطالعه موردی :شهر ری

مشارکت به عنوان حق انسانی و اجتماعی، به رغم کمیت و کیفیت متفاوتی که در جوامع و دوران های مختلف تاریخی داشته است. سهم مهمی در فرایندهای عملی حیات اجتماعی دارد به گونه ای که اجتماع و جامعه انسانی هرگز خالی از مشارکت نبوده است. مشارکت نوعی تعامل اجتماعی است که به واسطه آن موجود انسانی با بودن در جمع کسب هویت را تجربه می کند. در شرایطی که اعضای جامعه در زندگی روزمره خود مواجه با مسائل و مشکلات بسیار و منابع محدود هستند. مشارکت بیشترین سهم و نقش را در مواجهه با مسائل ومشکلات و کاهش آنها دارد؛ زیرا راهبرد مورد نظر در مشارکت مردمی به خصوص در قالب شکل گیری گروه های اجتماعی در مقیاس محلی، آزاد سازی انرژی آنها و استفاده از توانمندی های محلی برای دسترسی به منابع و توان بیشتر برای حل مشکلات فعلی و پیش رو است.نوشته های نظری و عملی بر امر مشارکت و نقش آن در توسعه و تحقق حکمروایی اجتماع دارند؛ چرا که حکمروایی خوب به عنوان ضرورتی بنیادی برای نیل به پیشرفت و توسعه در مقیاس های محلی شهری و ملی را از طریق افزایش پاسخگویی، پایداری ، پیش بینی پذیری، تصمیمات دولت، همکاری و وجود سازمان های غیر دولتی تلقی شده است. در این پایان نامه پس از طرح مبانی نظری، سابقه و پیوند بین مشارکت و حکمروایی به دلایلی در شهرری (منطقه 20 تهران) اشاره شده است. بدیهی است دستیابی به حاکمیت شایسته و پایدار درمنطقه مورد مطالعه (شهرری) مستلزم و استفاده از منابع در ارائه خدمات (بعد فنی) و نحوه مشارکت شهروندان است. تا در نهایت بتوانیم از حکمروایی الکترونیک به عنوان شکل جدیدی از جلسات شهری با نقش مکمل در روند مشکلات شهری و دستیابی به شهر سازی دست پیدا کنیم که نشان می دهند نیل به مشارکت واقعی و حکمروایی خوب با وجود اقدامات صورت گرفته با کاستی هایی مواجه است و در نهایت به سازوکارهایی که می توانند مورد توجه حکمروایی باشد، اشاره شده است .

کلیدواژه ها:

حکمروائی ، مشارکت ، سامانه 137 ، سامانه 1888 ، شورایاری ها ، شهرری.