اضافه کردن گلایسین بتایین به آب تولیدی جهت بهبود عملکرد یک کنسرسیوم باکتریایی نمک دوست بومی در تصفیه زیستی آن

در این تحقیق به منظور تصفیه زیستی آب تولیدی میدان نفتی اهواز 2 از یک کنسرسیوم نمک دوست بومی گرفته شده از خاک حوضچه نمک زدایی مخزن نفتی مارون 2 استفاده شد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر افزودن گلایسین بتایین به عنوان محلول سازگاری به آب تولیدی حاوی و فاقد منبع نیتروژن بر روی رشد کنسرسیوم نمک دوست و حذف COD در آن بود. بدین منظور رشد خالص کنسرسیوم میکروبی نمک دوست در آب تولیدی واقعی با غلظت های مختلف گلایسین بتایین با و بدون منبع نیتروژن افزوده شده در سه کشت پی درپی بررسی شد. نتایج نشان داد که حضور گلایسین بتایین در آب تولیدی در غلظت 3/78 و 5 میلی مولار رشد کنسرسیوم میکروبی را بهبود می بخشد؛ ولی میزان حذف COD در مقایسه با حالت فاقد آن کمتر است. همچنین مشاهده شد که در غلظت 5 میلی مولار نیازی به اضافه کردن منبع نیتروژن به آب تولیدی نیست زیرا در این غلظت این ماده همزمان به عنوان منبع نیتروژن و محلول سازگاری عملکرد قابل قبولی دارد.

کلیدواژه ها:

آب تولیدی واقعی ، کنسرسیوم نمک دوست بومی ، محلول سازگاری ، گلایسین بتایین ، رشد میکروبی ، تصفیه زیستی