ساخت و مشخصه یابی ذرات شبکه ای شده یونی از کتیرای اصلاح شده شیمیایی

در پژوهش حاضر، رفتار ژل شدن یونی سه گونه کتیرای اصفهان، اسفراین و شاهرود، پیش و پس از تیمار قلیایی، ارزیابی شد. آنالیزها نشان داد تیمار قلیایی موجب تبدیل گروه های متیل استری کتیرا به گروه های کربوکسیلی شده است. محلول هیدروکلوئیدی هر سه گونه کتیرا در مواجهه با یون های آهن، آلومینیوم، کلسیم و روی، ژل پایداری تشکیل ندادند، در حالی که محلول های هیدروکلوئیدی کتیرای تیمار شده در حضور یون های آهن و آلومینیوم ژل های پایداری دادند. ذرات تهیه شده از کتیرای تیمار شده شاهرود و ذرات تهیه شده با یون های دو ظرفیتی پس از خشک شدن ظاهر و استحکام مناسبی نداشتند. تمام ذرات یونی تهیه شده از کتیرای تیمار شده، درجه تورم پایین تر و پایداری بیشتری در محیط بافر فسفات با pH 7/4 نسب به محیط اسید کلریدریک با pH 1/5 داشتند. ذرات تهیه شده از کتیرای اسفراین تیمار شده نسب به کتیرای اصفهان تیمار شده، درجه تورم پایین تر و پایداری بالاتری در هر دو محیط داشتند. افزایش غلظت پلیمر و شبکه ساز موجب کاهش درجه تورم و افزایش پایداری ذرات شد. با توجه به نتایج مطالعه، این ذرات به عنوان گزینه ای مناسب برای کپسوله کردن باکتری/سلول یا رهایش طولانی مدت مواد در محیط خنثی و بازی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

کتیرا ، گونه های مختلف ، تیمار قلیایی ، ژل شدن یونی ، رفتار تورمی