احسان زراعتکار - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی شیمی و نفت - دانشگاه صنعتی شریف – تهران
مسعود فرونچی - استاد، دانشکده مهندسی شیمی ونفت - دانشگاه صنعتی شریف - تهران
سوسن دادبین - دانشیار، پژوهشکده کاربرد پرتوها – پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای -تهران

امروزه دانشمندان و پژوهشگران برای درمان بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان، در کنار تلاش برای ساخت داروهای جدید که فرایندی پیچیده، زمان بر و پرهزینه است به دنبال توسعه سیستم های دارو رسانی بر روی داروهای موجود در بازار هستند که از آن به عنوان سیستم های نوین دارو رسانی یاد می شود. هدف سیستم های نوین دارو رسانی رهایش کنترل شده میزان دارو و دارو رسانی به یک بافت خاک است که کاهش عوارض جانبی داروها را در پی دارد. یکی از پرکاربردترین داروهای ضد سرطان داروی دوکسوروبیسین هیدروکلراید است که با نام تجاری آدریسین به فروش می رسد، در این پژوهش برای ساخت نانوحامل های داروی آدریسین از دو پلیمر زیست سازگار و زیست تخریب پذیر پلی لاکتیک اسید (PLA) و پلی اتیلن گلایکول (PEG) استفاده شد. به منظور مشخصه یابی سامانه دارورسانی ساخته شده آنالیزهای لازم بر روی نمونه ها انجام شد به این صورت که برهمکنش بین ماتریس پلیمری با دارو با آنالیز FTIR بررسی شد. با بهره گیری از تصویربرداری SEM کروی بودن ذرات و با آنالیز DLS ساخت نانوکره هایی با اندازه متوسط nm 248 تایید شد. راندمان قرارگیری دارو در کپسول برای نانوحامل ها با افزودن PEG افزایش یافت و همچنین آزمایشات رهایش دارو نیز بهبود رهایش دارو در اثر افزودن PEG را تایید کرد.

نانوحامل دارویی، پلی لاکتیک اسید، پلی اتیلن گلایکول، آدریسین، دوکسوروبیسین هیدروکلراید