اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر میزان خشونت و تاب آوری رانندگان BRT

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر میزان خشونت و تاب آوری رانندگان BRT در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه رانندگان BRT خطوط 1 تا 10 شهر تهران بود که تعداد 30 نفر از آنها با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل بهطور مساوی جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ابراز حالت-صفت خشم 2 اسپلبرگر (1999) و پرسشنامه تاب آوری کارنر و دیویدسون (2003) استفاده شد. برای گروه آزمایش آموزش مدیریت خشم برگرفته از روشهای مدیریت خشم نواکو و اسپیواک (1975) در 8 جلسه 90 دقیقهای برگزار شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمونهای آماری (تحلیل کوواریانس) توسط نرمافزار آماری SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مدیریت خشم اثر معناداری بر بهبود میزان خشم و ارتقاء تاب آوری رانندگان BRT دارد. بر طبق نتایج پژوهش به مدیران و برنامه ریزان سازمانهای اتوبوسرانی پیشنهاد میشود برنامه آموزش مدیریت خشم را به صورت دورهای باهدف بهبود میزان خشم و ارتقاء تاب آوری رانندگان BRT برگزار کنند.

کلیدواژه ها:

مدیریت خشم ، خشم ، تابآوری ، رانندگان BRT