پیشرفت تحصیلی: رابطه با سازگاری اجتماعی و رفتارهای پرخطر

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سازگاری اجتماعی و خطرپذیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال آخر متوسطه شهر الشتر انجام شده است. پژوهش به شیوه توصیفی - همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان سال آخر متوسطه شهر الشتر در سال 1395-96 بود که تعداد آنان برابر 725 نفر بود. براساس جدول کرجسی و مورگان، حداقل حجم نمونه برابر با 250 نفر تعیین شد که به شیوه تصادفی طبقهای نسبی بر حسب جنسیت انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از، پرسشنامه های سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (کلارک و همکاران، (1953، مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (محمدی زاده، (1390 و معدل دانش آموزان استفاده شد. نتایج نشان داد مقدار بهدست آمده برای ضریب همبستگی پیرسون بین سازگاری اجتماعی با پیشرفت تحصیلی ( (r= 0/304 در سطح آلفای 0/01 معنی دار است (sig <0/0001)، همچنین، مقدار به دست آمده برای ضریب همبستگی پیرسون بین خطرپذیری با پیشرفت تحصیلی (r= -0/227) در سطح آلفای 0/01 معنی دار است (sig <0/0001) بود. تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین ابعاد سازگاری اجتماعی، بعد روابط خانوادگی، 9 درصد و ابعاد روابط خانوادگی و روابط مدرسه ای 11 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین میکنند. همچنین، از بین ابعاد خطرپذیری نوجوانان بعد خشونت 8 درصد و ابعاد خشونت و سیگار کشیدن 11 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین میکنند.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، خطر پذیری ، پیشرفت تحصیلی.