رابطه سبک های یادگیری و عملکردهای شناختی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه سبک های یادگیری و عملکردهای شناختی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری شهر زنجان بود. جامعه و نمونه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دارای اختلال یادگیری 34)نفر) بودند که در سال تحصیلی 1396-97 در شهر زنجان مشغول به تحصیل و تحت نظردر مرکز اختلالات یادگیری این شهر بودند. با توجه به تعداد پایین جامعه آماری، همه اعضای آن به عنوان نمونه در نظر گرفته شده اند و تحقیق به صورت تمام شمار انجام شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه عملکرد شناختی فولستین و همکاران((MMSE، پرسشنامه سبک یادگیری کلب (LSI)و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی تحقیقی وطنی بودند. طرح تحقیق پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و داده های آن با ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس چندمتغ یره(مانوا) و تحلیل رگرسیون چندمتغیری با استفاده از نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد عملکرد شناختی با سبک یادگیری رابطه معنادار دارد. عملکرد شناختی با سبک یادگیری تجربه عینی، رابطه مثبت و معنادار؛ اما با ابعاد سبک یادگیری مشاهده تاملی و مفهوم سازی انتزاعی رابطه منفی و معنادار داشت. یافته های این تحقیق نشان داد که بین دو متغیر عملکردهای شناختی با ترکیب ابعاد آن و متغیر پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. از بین ابعاد عملکرد شناختی، بعد ثبت کلمات با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار دارد. طبق یافته های مدل رگرسیونی، عملکرد شناختی میتواند 0/32 درصد از تغیرات پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری تعیین کند. همچنین، نتایج نشان داد سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار دارد. از میان ابعاد، سبک یادگیری تجربه عینی و سبک یادگیری مشاهده تاملی رابطه معناداری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری دارد. انواع سبک های یادگیری، میتواند 0/37 درصد از تغیرات پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری تبیین کند.

کلیدواژه ها:

عملکرد شناختی ، اختلال یادگیری ، سبک یادگیری ، پیشرفت تحصیلی