بررسی کیفی والدگری پدر و نقش آن بر روابط برون شخصی و درون شخصی فرزندان در خانواده های مادر مبتلابه ام اس

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش والدگری پدر و تاثیر آن بر روابط برون شخصی و درون شخصی در خانواده های مادر مبتلا به ام اس بود. این پژوهش از نوع کیفی با روش گرندتئوری می باشد. شرکت کنندگان از میان افرادی انتخاب شدند که مادرشان بیماری ام اس دارد و عضو انجمن ام اس مشهد هستند. نمونه گیری به صورت هدفمند بوده که پس از انجام 10 مصاحبه به اشباع نظری رسیده و روش اصلی جمع آوری داده ها مصاحبه ی نیمه ساختاریافته بود. نتایج نشان داد والدگری پدر روی روابط برون شخصی فرزندان که شامل روابط با خانواده(اتحاد و انسجام در خانواده، کاهش ارتباط به دلیل مشغله پدر، عدم ارتباط خوب با خواهر و برادر، تنش در خانواده و فاصله ی عاطفی با پدر) روابط با دوستان(نگرانی از طرد و قضاوت دوستان، ارتباط با دوستان نامناسب و ارتباط ناسالم با جنس متفاوت)، روابط با همسر(ناتوانی در برقراری ارتباط، افزایش تنش در رابطه، کاهش ارتباط عاطفی، ایفا کردن نقش قربانی، باج دهی عاطفی و تعمیم دادن رفتار بد پدر روی همسر) و روابط در جامعه(گوشه گیری و خجالتی بودن در جمع، ناتوانی در بروز احساسات در رابطه با دیگران، تاثیر پدر در افزایش ارتباط با دیگران و الگوبرداری مثبت از پدر در ارتباط با دیگران)می باشد، تاثیر گذار بود. با توجه به والدگری پدر و نقش آن در خانواده های مادر مبتلابه اماس، برگزاری کلاس های آموزشی در جهت آگاه سازی خانواده در مورد ابعاد محتلف بیماری ام اس پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

والدگری ، روابط برون شخصی ، روابط درون شخصی ، بیماری ام اس