تعیین میزان اثر بخشی آموزش خود دلگرم سازی بر کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد شهرتهران

این پژوهش به منظور تعیین اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر کیفیت زندگی زنان دارای همسر معتاد شهر تهران صورت گرفت. پژوهش حاضر به شیوه ی آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. گروه نمونه شامل 20 نفر از زنان دارای همسر معتاد کلینیک ترک اعتیاد پاک اندیشان شهر تهران بودند که به صورت داوطلبانه (غیر تصادفی) انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 10نفر) جایگزین شدند. میزان کیفیت زندگی شرکت کنندگان در این پژوهش توسط پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL- BREF)، در پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد و گروه آزمایش در 10 جلسه ی آموزش خوددلگرم سازی شرکت نمودند. اجرای تحلیل کوواریانس بر روی داده ها نشان داد که جلسات آموزشی تاثیر معناداری بر کیفیت زندگی گروه آزمایش داشته است .(P < 0/05) بر این اساس میتوان نتیجه گیری کرد که آموزش خوددلگرم سازی میتواند افزایش کیفیت زندگی را در پی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

خوددلگرم سازی ، کیفیت زندگی ، زنان دارای همسر معتاد