نگاهی به اثرات ورود ماهی تیلاپیا در آب های ایران در تهدید تنوع زیستی کشور و نابودی ذخایر باربوس ماهیان بوم زاد ایران

ایران بهشت تنوع زیستی است آبزیان ایران نیز کتابخانه غنی از دی ان آی و از ذخایر ژنتیکی هستند که بسیاری از آنها بی نظیر، منحصر به فرد و ناشناخته اند علاوه بر این که بزرگترین ماهیان خاویاری و 5 گونه اقتصادی آنها در حوزه خزر و محدود مکان دیگر در این منطقه یافت می شوند که گروهی از فسیل های زنده و از ارزشمندترین ماهیان جهان محسوب می شوند بزرگترین ماهیان فلس دار استخوانی رودخانه ایی نیز تنها در ایران و حوزه زاگرس یافت می شوند باربوس ماهیان ایران هستند که گاهی به طول بیش از 160 سانتی متر و به وزن بیش از صد کیلوگرم می شدند آنها 7 پیکر پنهان در زاگرس اند که قابلیت های بسیار زیادی برای تکثیر و پرورش و تامین پروئین حیوانی برای بشر دارند. نه تنها این ماهیان بلکه ماهیان کوچکی که در چشمه ها و نهرها و جویبار و غارها و رودخانه ها زندگی می کنند ماهیان ارزشمندی از نظر تنوع زیستی محسوب می شوند که متاسفانه نسل بسیاری از این ماهیان در معرض خطر کاهش و نابودی است. از نظر ارزش علمی و مطالعات تکاملی هر کدام از ماهیان جایگاه خاصی دارند. نسل ما باید این میراث ارزنده را به عنوان میراث ایران و میراث بشر حفظ کرده و این امانت را به همان ترتیب به آیندگاه تحویل دهد. هر گونه اقدام در نابودی محیط زیست و آلودگی زیستگاه این موجودات برطبق اصل 50 قانون اساسی غیر قانونی بوده و جرم محسوب می شود. بر طبق همین اصل وظیفه حفاظت از محیط زیست وظبفه عمومی تلقی شده بنابر این وظیفه همه است که از تباهی محیط زیست و آلودگی و نابودی تنوع زیستی جلوگیری کنند. یکی از مصادیق نابودی تنوع زیستی آبزیان بومی ایران، ورود ماهیان غیر بومی است ماهی تیلاپیا بسیار مقاوم است و به سرعت به سن بلوغ میرسد به میزان زیاد تکثیر می شود و تخم ریزی می کند و به سرعت فضای زیست محیطی یا اکوسیستم را از مواد غذایی تهی کرده و رقیب غذایی و فضایی ماهیان بومی است.

کلیدواژه ها:

تیلاپیا ، اثرات زیست محیط ، ایران.