بررسی عوامل استرس زای محیط بالینی برای کارورزان پزشکی در سال 1397

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 629

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED05_237

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: کارورزی پزشکی (اینترنی) آخرین مقطع از دوره ی هفت ساله ی پزشکی عمومی ست. در این دوره دانشجویان پزشکی با حضور مستمر در بیمارستان و ارتباط مستقیم با بیماران آموخته های تئوری خود را در عرصه عمل به کار می گیرند. هرگونه مشکل در این دوره، کارایی و بازده پزشکی عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد. این مطالعه با هدف شناخت عوامل استرس زا در محیط بالینی در دوره کارورزی پزشکی طراحی شده است تا با کاهش این عوامل کمکی در ارتقا بازده دوره کارورزی انجام گیرد. مواد و روش ها : این مطالعه مقطعی توصیفی در سال 1397 در دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. حجم نمونه برابر با 200 دانشجوی کارورزی و نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای بود. معیار ورود طی کردن سه ماه از دوره اینترنی بود. عدم تمایل به همکاری و نقص پرسشنامه معیار خروج از پژوهش بود. داده ها با پرسشنامه استاندارد عوامل استرس زای بالینی گرد اوری و با نرم افزار 21spss و آزمون های آماری t مستقل، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. (سطح معناداری 0.05 = p)نتایج: تعداد 200 دانشجوی کارورزی در این مطالعه شرکت داشتند. میانگین سنی شرکت کنندگان 1.56± 25 سال بود. 56 درصد زن و 44 درصد مرد بودند. 94 درصد مجرد و 6 درصد متاهل بودند. نتایج نشان داد که دانشجویان مونث دارای میانگین استرس کلی بالاتری نسبت به دانشجویان مذکر بوده اند(2.73 در مقابل 2.44). بخش های اورژانس، جراحی و داخلی بیشترین استرس بالینی رابه این دانشجویان وارد می کردند. استرس بالینی در 10 درصد افراد کم، 76 درصد متوسط و 12 درصد زیاد بود. مواجهه با بیماران بدحال در اورژانس و انجام برخی اقدامات بالینی نظیر تصمیم برای انتوباسیون و پایان عملیات احیا و ترس از اشتباه در گزارشات صبح گاهی بیشترین دلایل استرس برای دانشجویان بودند. بین میانگین نمرات استرس بالینی و جنسیت، تاهل، و مدت زمان سپری شده از کارورزی معنی داری وجود نداشت (P> 0/05). بین بخش کارورزی اورژانس، جراحی ، داخلی و میزان استرس بالینی همبستگی و معنی داری آماری مشاهده شد. (r=0/02) (P=0/03).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش سطح استرس بالینی اکثریت دانشجویان مورد مطالعه متوسط بوده و میزان استرس در بخش هایی با بیماران برحال تر بیشتر است. بنظر می رسد آشنایی اساتید بالینی و دستیاران با عوامل استرس زا برای کارورزان و ارایه آموزش های کاربردی و تکنیک های کاهش استرس در محیط بالین به کارورزان می توان آثار مخرب استرس محیط کاری را کاهش داد.

نویسندگان

زهرا فراهانی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

مهدیه فراهانی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی واحد علوم دارویی، تهران، ایران

مهران کباری

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

محمد جودکی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران