ارزیابی شیوع آمپوتاسیون اندام تحتانی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی بستری در بیمارستان خاتم الانبیاء شهرستان شوشتر طی سال های 95-94: یک مطالعه گذشته نگر

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 489

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED05_191

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1398

چکیده مقاله:

مقدمه:دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز است.از بین عوارض دیابت،احتمال ابتلای یک فرد دیابتی به ضایعات پا زیاد است که بیش از 15 درصد این زخم ها در نهایت منجر به آمپوتاسیون عضوخواهدشد. لذا این مطالعه گذشته نگر با هدف ارزیابی شیوع آمپوتاسیون اندام تحتانی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی بستری در بیمارستان خاتم الانبیاء شهرستان شوشتر طی سالهای 95-94 انجام شد.مواد و روش ها:مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی گذشته نگراست.اطلاعات موردنیاز مطالعه با استفاده از بررسی وبازخوانی پرونده همه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیاء طی سالهای 94 و95 درقسمت بایگانی بیمارستان خاتم الانبیاء شهرستان شوشتر استخراج گردید.در این مطالعه 19995پرونده موردمطالعه قرارگرفت.معیار ورود به مطالعه تمامی بیماران دیابتی نوع یک و دو بود،و معیار خروج از مطالعه شامل دیابت های بارداری،پرونده های فاقد سابقه دیابت و پرونده هایی که ناقص پرشده بودند (n=213) بود.داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه17 گردیدو با استفاده ازآزمون های آماری مانند کای دو و کای دو پیرسون،Tتست،ANOVA وآزمونهای ناپارامتریک مانند من ویتنی و سطح معنی داری P<0/05 تجزیه و تحلیل شدند.نتایج:نمونه مورد پژوهش شامل 1257 فرد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 با میانگین سنی 17.6 ± 58.3 بود.از این 43.2 درصد مذکر و بقیه مونث و 18.6درصد دیابت نوع 1و بقیه نوع 2 بودند.میزان شیوع آمپوتاسیون در طی دو سال اخیر 1.4درصد بدست آمد.بین نوع دیابت وشیوع آمپوتاسیون قبل از 2 سال ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (0/008=P). همچنین افراد با سواد پایین تر نسبت به افراد با سواد تر به صورت آماری معنی داری بیشتر دچار آمپوتاسیون قبل از 2 سال و طی دوسال اخیر شده اند (0/05> P).نتیجه گیری:باتوجه به شیوع نسبتا زیاد آمپوتاسیون اندام در بیماران دیابتی،توصیه می شود که آموزش های لازم در زمینه درمان،پیشگیری و بهبود زخم پای دیابتی به کادر درمان به ویژه پرستاران ارائه شود تا مهارت آن ها در پیشگیری از زخم پای دیابتی بیشتر شود که این خود موجب کاهش دادن خطر آمپوتاسیون اندام تحتانی و بهبود کیفیت زندگی در بیماران می گردد.

نویسندگان

نسترن میرسامی یزدی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دزفول، ایران

مصطفی مدملی

تکنسین فوریت پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دزفول، ایران

سیداحمد موسوی

استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دزفول، ایران

حسین تقوایی نسب

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دزفول، ایران