بررسی تغییرات پذیرفتاری مغناطیسی (km) در توده گابرویی- دیوریتی پلنگدر (شمال شرق دامغان) در پرتو روش AMS

توده گابرویی- دیوریتی پلنگدر (شمال شرق دامغان) درون سنگ های شیلی، ماسه سنگی و آهکی سازند شمشک پهنه ساختاری البرز شرقی جایگرفته است و طیفترکیبی متنوعی از الیوینگابرو، گابرو، دیوریت، تا پگماتوییدهای دیوریتیرا شامل می شود. الیوین، پیروکسن (اوژیت)، پلاژیوکلاز، هورنبلند (کانی های اصلی)، مگنتیت، آپاتیت، روتیل و زیرکن(کانی های فرعی)، و کلسیت، اپیدوت و کلریت (کانی های ثانویه) این سنگ ها هستند. این توده گابرویی- دیوریتی همراه با سایر توده های نفوذی تقریبا مشابه و همچنین میان لایه های بازالتی موجود در درون توالی رسوبی اواخر تریاس- اوایل ژوراسیک مشهور به سازندهای شمشک، بخشی از فعالیتهای ماگمایی همزمان با تشکیل و توسعه حوضه پشت کمانیالبرز در بازه زمانی یاد شده میباشد. در این تحقیق، پارامترهای مغناطیسی توده گابرویی- دیوریتی پلنگدر، برای اولین بار در پرتو روش ناهمسانگردی مغناطیسی مورد بررسی قرار گرفته اند. مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی گابروها و دیوریت ها از8200μSI تا 72500μSI متغیر است. تغییرات Km متاثر از حضور و فراوانی حامل های مغناطیسی نظیر مگنتیت، الیوین، پیروکسن، هورنبلند و بیوتیت موجود در این سنگها میباشد. از بین کانی های نامبرده، مگنتیت موثرترین کانی در بروز رفتارهای مغناطیسی این سنگها می باشد. بررسی تغییرات مقادیر Km نشان میدهد بین تفریق یافتگی بلوری این سنگ ها(از الیوین گابرو تا دیوریت) و تغییرات میانگین پذیرفتاری مغناطیسی رابطه مستقیمی وجود دارد به طوری در بخش هایتفریق یافته تر و پگماتوییدی، مقدار Km تا 8200μSI کاهش مییابد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که بررسیپذیرفتاری مغناطیسی در پرتو روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی (AMS) میتواند در بررسی تحولات ماگمایی از جمله فرایند تبلور تفریقی مفید و موثر باشد.

کلیدواژه ها:

گابرو ، دیوریت ، ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی ، پلنگ در ، دامغان