شبیه سازی مونت کارلو افزایش دز جذبی حاصل از نانوذرات طلا در یک طراحی درمان

هدف از رادیوتراپی بیشینه ساختن دز تومور میباشد در صورتیکه دز بافت های سالم اطراف تا حد ممکن کم باقی بماند. برای افزایش بیشتر دز در تومور شیوه ای برای حساس سازی تومور به تابش1 با استفاده از عناصر با عدد اتمی بالا پیشنهاد شده است. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر استفاده از نانوذرات طلا به عنوان عامل فعال ساز در افزایش دز تومور میباشد که در آن پرتودهی بافت مورد نظر با باریکه اشعه ایکس تابش شده از سینکروترون مرکز2 در نظر گرفته شده است. با استفاده از کد کامپیوتری MCNP یک مدلی طراحی شد تا افزایش دز در فانتوم حاوی تومور فرضی شبیه سازی شود. به منظور بهبود رادیوتراپی معمولی افزایش دز بافت های سرطانی حفاظت از بافت های سالم در حضور عوامل فعال ساز بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که افزایش دز در ناحیه توموری با ذرات طلا قابل ملاحظه تر می باشد. این نگرش به کارگیری عوامل فعال ساز در رادیوتراپی معمولی ارائه تدابیر جدید طراحی درمان و افزایش بازده ی درمان تومور را میسر می سازد.