محمد حسین طالبی - پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

این پژوهش، نقش مردم در نظام سیاسی مردم سالاری دینی (اسلامی) را از پایگاه دانش فلسفه تبیین خواهد کرد و نشان خواهد داد که چگونه حق مردم و حق خدا در تعیین رهبر با یک دیگر سازگاری دارند. تبیین این مساله، که یکی از غامض ترین و مهم ترین مسایل فلسفه ی سیاسی اسلام است، نوآوری این پژوهش می باشد و می تواند به بسیاری از مسایل مشابه در مردم سالاری دینی پاسخ دهد. این پژوهش بر این پیشفرض استوار است که نظام سیاسی اسلامی - در عصر غیبت - دارای محتوای خداسالاری و شاکله ی مردم سالاری است و این مدعا را اثبات می کند که در نظام مردم سالاری دینی (اسلامی)، مردم در راستای داشتن حیات طیبه، با اراده ی خویش و با استفاده از حق تعیین سرنوشت خواست خدا را بر خواست خود مقدم می دارند؛ لذا در نظام مردم سالاری دینی، میان اراده ی خدا و اراده ی مردم تعارضی وجود ندارد. در این نوع نظام سیاسی، مردم هم در حدوث و هم در بقای حکومت دارای نقش موثرند؛ زیرا رای مستقیم یا غیرمستقیم اکثریت آن ها در همه ی شیون حکومت - در چارچوب مکتب اهل بیت)ع(- ملاک عمل واقع می شود. داده های این پژوهش با روش کتابخانه ای گردآوری شده و شیوه ی تحلیل مساله، شیوه ی عقلی است.

مردم سالاری دینی(اسلامی), خداسالاری, حقوق واجب الاستیفا, حق تعیین سرنوشت, حیات طیبه, مقام انسان کامل