نوبخت بختیاری
جمشید اسماعیلی
مهدی امری

شمع­های بتنی درجا، نوع پرکاربردی از پی­های عمیق محسوب می­گردد که اجرای آن­ها به خصوص در پروژه­های راهسازی و راه آهن روز به روز در حال افزایش است. تجربیات نشان میدهد که مشکلات فنی اجرایی اجتناب­ناپذیر در بکاربردن بتن معمولی با اسلامپ بسیار بالا در این نوع شمع­ها وجود دارد ، مقاومت فشاری ضعیف و کم دوام و نفوذ­پذیری بالا در محیط زیر سطح زمین، از عوارض این نوع بتن­ریزی­هاست، از سوی دیگر مقاومت بسیار عالی، اطمینان از تراکم مناسب نفوذپذیری، سهولت بتن­ریزی و افزایش سرعت اجرا، از مزایای چشمگیر بتن خود متراکم به شمار می­رود، مزایای فوق به خصوص در بتن­ریزی شمع­های بتنی درجا، بیشتر متجلی می­گردد در این مقاله با مقایسه مقاومت­های درجا که توسط نمونه­های مغزه­گیری شده از دو نوع شمع اجراء شده بتن­ریزی معمولی و بتن خود متراکم نتایج مهمی اخذ شده است این مغزه­ها که در ترازهای مختلف تا عمق 14 متری از سطح زمین نمونه­بردای و  مورد آزمایش قرار گرفته است نشان می­دهند که بکارگیری بتن خود متراکم علاوه بر مزایای فنی، اجرایی قابل توجه، باعث یکنواختی نسبی بیشتر در مقاومت­های کسب شده واقع در قسمت­های بالاتر از طول شمع می­گردد که این محدوده از شمع­ها تحت اثر بیشترین تنش­های قایم و جانبی قرار دارند بنابراین استفاده از بتن خود متراکم، یا بتن نسل جدید می­تواند به طور گسترده در پی­های عمیق پروژه­های راهسازی و راه آهن، جایگزین روش سنتی گردد.

پی عمیق, شمع بتنی درجا, بتن خود متراکم, بتن معمولی, مغزه گیری