سید احمد پارسا - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان

بسیاری از باورها و آیین های باستانی ملل مختلف در حکایت ها و افسانه های کهن آنان تجلییافته اند. هدف پژوهش حاضر بررسی بن مایه های اسطوره ای حکایت خیر و شر در هفت پیکر نظامی گنجه ای و پیوند آن با شاهنامه فردوسی است. در این راستا، با روش توصیفی و کتابخانه ای و تحلیل محتوا، ارتباط حکایت خیر و شر در هفت پیکر با داستان کاوه و ضحاک در شاهنامه و پیوند این دو با یکی از باورهای بنیادین آریاییان، یعنی باور به اصل خوبی و بدی –کهبرخاستهازنبرداهریمنوهرمزددراسطورهآفرینشاست–بررسیشدهاست. این پژوهش نشان می دهد که حکایت خیر و شر از داستان کاوه و ضحاک تاثیر پذیرفته است؛ به گونه ای که حتی در برخی از موارد می توان این حکایت را مکمل داستان شاهنامه به شمار آورد.

باورهای اسطوره ای, حکایت خیر و شر, هفت پیکر, شاهنامه, تحلیل محتوا