بررسی نقش شاخص های کالبدی فضاهای آموزشی در ارتقاء کیفی فضای باز

شرایط محیطی و مطلوبیت فضا در ایجاد انگیزه و میزان فراگیری فرد تاثیرگذار است. فرآیند یادگیری دانشجویان می تواند به طور گسترده تحت تاثیر زندگی اجتماعی آن ها در فضاهای آموزشی شکل گیرد. فضاهای معماری نقش مهمی در فرآیند یادگیری دانشجویان دارند. با توجه به اینکه در معماری عصر ما همواره عمده توجه به فضاهای داخلی بوده و محوطه و فضاهای خارجی کمتر مورد توجه قرار گرفته اند، از مطلوبیت کیفی فضای باز و مابین کاسته شده و کارکرد فضاهای نیمه باز و بسته نیز تحت تاثیر قرار گرفته است. در این راستا پژوهش حاضر سعی به بررسی نظریه ها و رویکردهای معماری منظر در رابطه با فضاهای باز دانشگاه ها نموده است و هدف نهایی استخراج عوامل مطلوبیت فضاهای بازمحیط های دانشگاهی است. در پژوهش حاضر از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که حس مکان، اجتماع پذیری، توسعه پذیری و آموزش پذیری در ایجاد مطلوبیت فضای باز نقش موثر دارند. تدوین شاخص های کالبدی با هدف تعلق خاطر به مکان و ایجاد حس دلبستگی، انعطاف پذیری فضای جمعی، بازشناسی فعالیت ها و توانش محیطی، مطلوبیت فضای باز را ارتقا می دهد.

کلیدواژه ها:

شاخص کالبدی ، معماری منظر ، فضای آموزشی ، فضای باز.