تحلیل تغییرات ضابطه تعدد جرانم در قوانین کیفری ایران

تاسیس تعدد جرم که در راستای اصل فردی کردن مجازاتها مطرح شد، نهادی است که بیش از پیش راهبردهای حقوق کیفری را به سمت اصل مزبور سوق می دهد. بدین معنی که جامعه هیچگاه قایل به صدور حکمی متشابه فی ما بین بزهکاری که یکبار مرتکب جرم می شود با بزهکاری دیگری که چندین بار سبب اخلال در نظم اجتماعی شده است، نمی باشد. با اینکه تعدد جرم، دلیل وجود حالت خطرناک و مسوولیت جزایی بیشتر در مرتکب اعمال مجرمانه و لزوم احتیاط در ارفاق و تخفیف مجازات اوست، ولی از این جهت که مرتکب جرم؛ قبلا به طور رسمی محکومیت پیدا نکرده و وسایل تنبیه او از طرف جامعه فراهم نیامده است، مجازاتی کمتر از مجازات تکرار جرم، دارد. روش تحقیق به صورت تحلیلی است و تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت کیفی انجام میشود. نتیجه تحقیق آن است که در جرم انگاری تعدد جرم در قوانین کیفری ایران، از سال 1304 تا سال 1392، هدف اصلی پیشگیری از جرم بوده است، هر چند با بسیاری از ضوابط و معیارهای حقوق تطبیقی فاصله دارد و سه ابزار کیفر زدایی، جرم زدایی و قضازدایی، به خوبی توسط این قوانین پشتیبانی نشده اند.

کلیدواژه ها:

تعدد جرم ، قوانین کیفری ایران ، جرم ، پیشگیری