بررسی و تحلیل ساخت سالن های نمایشی و تیاتر با رویکرد روانشناسی محیط در راستای رسیدن به تعاملات اجتماعی نمونه موردی: تیاتر شهر تهران

در جوامع توسعه یافته و یا درحالتوسعه، هنرهای نمایشی از ارکان اصلی و تحول آفرین نهاد اجتماعی محسوب می گردد. این نهاد اجتماعی در راستای رفع نیازهای انسانی و اجتماعی، ضمن تعامل با ساختارها و هنجارهای جمعی، با هنرآفرینی و جلب آثار نمایشی به تجلی زیبای حقایق و بیان جذاب انگیزه ها و احساسات مردم می پردازد و کارکرد فرا گستر خود را به عنوان الگوی زندگی اجتماعی بروز می دهد. اثرات نمایش فرهنگ و هنر، به وضوح در مسایل اجتماعی و فرهنگی قابل مشاهده و بررسی است. پژوهش حاضر که با مطالعات میدانی و با روش ترکیبی به بررسی انواع هنرهای نمایشی در ایران پرداخته و اطلاعات به دست آمده را با روش توصیفی تحلیلی و همچنین با استفاده از مدارک، اسناد، به گردآوری اطلاعات می پردازد. با توجه به قابلیت های موجود در ایران و قومیت های مختلف در آن، همچنین بستر مناسب برای طراحی و ساخت سالن های نمایشی و تیاتر که به موجب آن بتوان در جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی و فرهنگی گام برداشت؛ و بدون شک در راستای بالا بردن سطح کیفیت زندگی مردم منطقه میتوان اثرگذار واقع شد و نیز به وسیله ارایه الگویی مناسب جهت ایجاد سالن های تیاتر بهمنظور تربیت کارشناسان با تخصص های لازم به رشد فرهنگی و اجتماعی جامعه پیش از پیش رونق داد. روش تحقیق این پژوهش، یک روش ترکیبی بوده که راهبردهای ویژه ای را درگیر می نماید در این پژوهش از راهبردهای تحقیق کیفی، مشاهدات تجربی و تحقیق موردی استفاده می شود که موجب ارایه راهکارهایی درروند رسیدن به طرح موردنظر میگردد. تدابیر مورداستفاده در این پژوهش شامل مطالعات کتابخانه ای، مطالعات میدانی، مشاهده و مصاحبه است و تحلیل ها نیز با روش توصیفی تحلیلی انجام می گردند.

کلیدواژه ها:

هنرهای نمایشی ، روانشناسی محیط ، تیاتر ، تعاملات اجتماعی