دهکده اقامتی توریستی با رویکرد مسکن بوم گرایی (نمونه موردی کنار صندل جیرفت)

این مقاله به دنبال یافتن گونه ای از معماری بومی است که بتواند در میان سیل این سبک های متنوع، جایگاه خویش را بازیابد و بتواند چگونگی طراحی فضای معماری را در یک بسترفرهنگی بر اساس رویکرد بوم گرایی مورد بررسی قرار دهد. برای نیل به این منظور نشان می دهیم که باید همگام با بهره مندی از مواهب توسعه و پیشرفت صنعتی و تکنولوژی، هماهنگ تر با طبیعت و در جهت حفظ محیط زیست خود عمل نماییم چرا که معماری بومی به سبب سازگاری بالا با محیط زیست، برای تامین پایداری فرهنگی و اقتصادی در دراز مدت لازم است. این جستجو با جمع آوری داده ها و اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و به شکل توصیفی صورت گرفته است. در روند این پژوهش چنین نتیجه گیری شده است که در معماری بومی دو گونه نگرش وجود دارد: نگرش تفسیری یا مثبت و نگرش محافظه کارانه یا منفی. با توجه به ویژگی های هر یک می توان انتظار داشت که بومی گرایی بارویکرد تفسیری یا مثبت توانایی پاسخ گویی به مطالبات روز و انطباق با نیاز های امروز کاربرانش را خواهد داشت. توسعه گردشگری در روستاهایی که دارای بافت با ارزش تاریخی و معماری بوم گرا هستند، به معنی بالفعل نمودن ارزش ها و جاذبه های معماری روستا و معرفی آن به عنوان مقصد گردشگری است. در این صورت تامین خدمات و امکانات و ایجاد و توسعه زیر ساخت های لازم برای حضور، بازدید و اقامت گردشگران امری ضروری است. هدف از این مقاله طراحی دهکده توریسم با تاکید بر رویکرد مسکن و بوگرایی در روستای کنار صندل جیرفت واقع در استان کرمان می باشد.

کلیدواژه ها:

بوم گرایی ، توریسم ، گردشگری ، کنار صندل جیرفت