محمدعلی بایرامی آذر - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته عمران خاک و پی، موسسه آموزش عالی سراج، تبریز
محمدرضا باغبان گل پسند - دانش آموخته دکتری تخصصی رشته زمین شناسی مهندسی، موسسه آموزش عالی سراج،

میزان سطح آب زیرزمینی نسبت به ارتفاع گود و نیز فشار آب حفره ای و نیروی تراوش ناشی از آن، می تواند باعث کاهش میزان پایداری گودهای مهار شده به روش نیلینگ گردد. در طراحی و ساخت دیوارهای پایدار شده به روش نیلینگ (میخکوبی شده) توجه داشتن به شرایط آب زیرزمینی پشت دیواره گود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از جمله مسایل مهم در خصوص تراز آب زیرزمینی در پشت دیواره گود میتوان به وجود فشار آب حفرهای و کاهش میزان پایداری گود، کاهش مقاومت خاک، افزایش پتانسیل خوردگی نیل ها، کاهش پایداری چاهک های حفر شده برای کارگذاری نیلها و نیز سایر ملاحظات طراحی و ساخت اشاره کرد. بنابراین تغییر در آرایش نیلینگ با تغییر سطح آب زیرزمینی اجتناب ناپذیر می باشد. در مطالعه حاضر تاثیر تغییرات رخداده در سطح آب زیرزمینی بر پایداری گودبرداری انجام شده در مسیر تونل خط 2 قطار شهری تبریز مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. مطالعات نشان داده است که تغییرات آب زیرزمینی در دیوار پایدارسازی شده به روش نیلینگ، اثر بیشتری بر روی نیل های مرزی تحتانی و فوقانی دارد و لذا توجه ویژه به این ردیف نیل ها در خاک اشباع از اهمیت بیشتری برخوردار است. همچنین با توجه به عبور نیل های فوقانی از ناحیه غیر اشباع به نظر میرسد این نیل ها متحمل نیروی بیشتری خواهند شد و تغییرات تراز آب زیرزمینی تاثیر قابل توجهی بر روند تغییرشکلی و مقاومتی دیواره نیلینگ یا میخکوبی شده می گذارد.

گودبرداری، سطح آب زیرزمینی، نیلینگ، آرایش