رابطه ی موسیقی و معماری درساختار ورودی مسجد امام اصفهان

در روزگاری که معماری روزبه روز به سمت بی محتوایی و بهره گیری فرمال از عناصر پیش میرود، آواهای موسیقی باتوجه به تاثیرگذاری بر روی روح انسان می توانند، پارامتر بسیار مناسبی جهت بهره گیری در طراحی معمار به خصوص طرحهای مفهومی باشند.معماری و موسیقی، دارای وجوه اشتراک بسیاری؛ از جهات مفهومی، فضای ایجادی، شکلی و مورفولوژی هستند. از دیگر روی، در قواعد بنیادی حاکم و تشکیل دهنده آنها نظیر تناسبات، ریتم، هارمونی، تکرار، زیبایی شناسی و... نیزمشابهت دارند. استخراج و تطبیق برخی از این قواعد، تناسبات و بررسی آنها با معماری بناهای فاخر، از موضوعات پیچیده و همه جانبه ی درخور توجه میباشند. از این رو میتوان در بررسی میان موسیقی ومعماری، اقدام به تعریف معیارهایی مشخص نمود. معیارهایی که امکان تطبیق آنها با معماری مورد سوال و کنکاش است. هدف این نوشتار یافتن رابطه ی بین تعیین مرزبندی و نقاط مشترک میان این علوم است تا از این طریق به الگویی هندسی در ورودی مسجد امام اصفهان، با موسیقی دست یافت. برای تحقق هدف مذکور، روابط بین معماری و موسیقی، تحلیل شده که متغیرهایی نظیر تعادل، توازن و تقارن، تزیینات و تناسبات از عوامل موثر در آن هستند. نتایج تحقیق نشان می دهد اکثر نقاط هندسی ورودی از نقاط شروع تا پایان، خطوط اصلی، خطوط تقارن ها، خطوط طاقها، خطوط مقرنس ها و بسیاری از جزییات ورودی مسجد بر الگوی پیش فرض منطبق است. الگویی که با استفاده از تشابه دستگاه شور سل، در مدولی تلفیقی از ریاضیات و موسیقی شکل گرفته است و هارمونی زیبای این دستگاه ایرانی در ورودی مسجد امام و جداره های میدان نقش جهان نیزدیده می شود

کلیدواژه ها:

ورودی مسجد امام اصفهان ، موسیقی ، رابطه ی موسیقی و معماری ، میدان امام اصفهان