بررسی اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان مقیم آسایشگاه

مقدمه و هدف:یکی از رویدادهای مهم دوران زندگی سالمندی است. سالمندی مرحله خاصی از زندگی انسان است. در قرن اخیر به لحاظ پیشرفتهای اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی- درمانی و... هم از میزان مرگ و میر کاسته شده است و هم بر طول عمر افراد افزوده شده است، در نتیجه شمار سالمندان در کشورهای مختلف جهان افزایش یافته است و سهم در خور توجهی در ترکیب جمعیتی کشورهای مختلف پیدا کرده است و به همین خاطر نقش و اهمیت اجتماعی آنان در جامعه افزون تر شده است (اردبیلی، .(1379روش :نمونه آماری این پژوهش شامل 20 نفر از سالمندان زن و مرد مقیم سرای سالمندان سلامتی شهر مشهد در سال 93-92 بود که از جامعه آماری فوق به صورت نمونهگیری در دسترس وداوطلبانه برای شرکت در طرح انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده، مقیاس تجدیدنظر شده احساس تنهایی (UCLA) راسل، پیلواو کرتونا (1980) و مقیاس اضطراب مرگ ( DAS) تمپلر (1970) بوده است و برای تحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل در مقیاس احساس تنهایی و اضطراب مرگ تفاوت معنیداری وجود داشت .(p<%5)بطوریکه سالمندانی که برای آنان جلسات معنادرمانی برگزار گردید درمقایسه با گروه کنترل احساس تنهایی و اضطراب مرگ کمتری را تجربه می نمودند.نتیجه گیری: به نظر میرسد که آموزش گروهی معنادرمانی بر کاهش احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان مقیم آسایشگاه تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، احساس تنهایی ، اضطراب مرگ