وضعیت تجربی درمانگری شناختی رفتاری: یک مطالعه ی مروری روی فراتحلیل گری ها

مقاله ی حاضر در راستای نقد و تحلیل شیوه های روان درمانگری، تهیه شده و هدف آن بررسی اثربخشی شیوه های درمانگری شناختی  رفتاری[1] بر مشکلات روان شناختی است که این مقاله صرفا یافته های غیر ایرانی را مورد تحلیل قرار داده است اصل مقاله برگردان فراتحلیل گری باتلر و همکاران (2006) است که به تناسب موضوع مقالات مناسب به ویژه از 2004 تاکنون به آن اضافه شده است. مطالعه ی مروری حاضر، مقالات اخیر متاآنالیز را در زمینه ی نتایج CBT روی طیف وسیعی از اختلالات روان پزشکی خلاصه می نماید. در این کار، شانزده مقاله ی متاآنالیز که از نظر روش تحقیق بسیار دقیق بوده اند مورد تحقیق قرار گرفته اند. مطالعه ی مروری حاضر به بررسی و مقایسه ی اندازه های اثر[2] درمان شناختی  رفتاری و گروه های کنترل دیگر می پردازد و بر تضاد اندازه ی اثر درمان شناختی   رفتاری با سایر گروه های کنترل تاکید دارد که این تضاد بیانگر کارآیی (اثر بخشی) CBT بر طبق مطالعات متاآنالیز است. بیشترین اندازه ی اثر دریافتی این پژوهش به CBT بر افسردگی تک قطبی، اختلال اضطراب تعمیم یافته، اختلال وحشت زدگی با و بدون وسعت هراس، هراس های اجتماعی، اختلال استرس پس از حادثه و اختلال افسردگی و اضطراب دوران کودکی بوده است. اندازه ی اثر برای CBT در مشکلات زناشویی، خشم، اختلالات جسمانی دوران کودکی و درد مزمن، در طیف متوسط قرار دارد. در درمان افسردگی بزرگ سالان، کارآیی CBT، تا حدی، از کارآیی داروهای ضد افسردگی بالاتر است. کارآیی CBT در درمان افسردگی و اختلال وسواس بی اختیاری دوران بزرگ سالی، مساوی با کارآیی رفتاردرمانگری است. اندازه ی اثر بزرگی در مطالعات کنترل نشده برای درمان پرخوری عصبی و اسکیزوفرنیا وجود دارد. شانزده مقاله ی متاآنالیزی که مرور شده است، بر کارآیی CBT برای بسیاری از اختلالات تاکید دارند. هر چند یک رویکرد متاآنالیز محدودیت های خاص خود را دارد و در تعبیر و تفسیر نتایج آن می بایست این محدودیت ها را مد نظر قرار داد، توجه به این نکته که یافته های این تحقیق با یافته های سایر تحقیقات مروری که از روش های تحقیقی دیگری استفاده نموده اند، هماهنگ و همساز است، حایز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

درمانگری شناختی رفتاری ، تحلیل گری ، روان درمانگری