عبدالرضا مدرس زاده - استادیار دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان

تاکید مقاله پیش رو بر تفاوت شیوه شاعران ایرانی دوره صفویه و شعرای هندی دوره گورکانی در سده یازدهم هجری است که از آن با نام های سبک اصفهانی و سبک هندی یاد می شود.نگارنده بر این باور است که تفاوت اصلی، در میزان روی کرد شاعران این روزگاران به شعر شاعران و مضمون های مرسوم ادبی (motiv) در سبک عراقی رایج در ایران است.بیدل دهلوی تماس با سبک عراقی را در همان حد وزن و قافیه و بی یادکرد مکرر از نام شاعر پیش از خود نگه می دارد و با رستاخیز ادبی ، سبک ادبی خاص خود را بنیان می نهد.در ادامه مقاله، تفاوت مضمون های رایج در سبک عراقی و شعر بیدل در جدولی مقابل هم آمده و نمونه های شعری آن نیز گفته شده است

شعر بیدل دهلوی, سبک عراقی, سبک هندی, شعر عاشقانه فارسی, ادبیات تطبیقی