کاهش خطر گردهمایی های انبوه: توجه به نقش چارچوب کاهش خطر سندای

گردهمایی های انبوه از هر نوع با مخاطرات و حوادث از جمله تهدیدات بیماری های عفونی و غیر عفونی همراه است. بیشترین تمرکز مسیولین جوامع میزبان بر بیماری های عفونی، تاثیرات بر نظام سلامت وکیفیت ارایه خدمات محلی و تهدیدات سلامت بوده است. از نگرانی های اصلی در این گردهمایی ها ورود و انتقال بیماری های عفونی بین شرکت کنندگان است. علاوه بر بیماری های عفونی، آسیب های ناشی از ازدحام، مواجهه با شرایط نامساعد جوی (گرما یا سرمای شدید)، حوادث ترافیکی، رخدادهای تروریستی و وقوع بلایا در گردهمایی های انبوه مشاهده شده است. موارد مذکور اهمیت برنامه ریزی قبل از برگزاری این مرا سم را یادآوری می کند. سطح و پیچیدگی خدمات پزشکی مورد نیاز در گردهمایی های انبوه متفاوت است و در صورتی که نظام سلامت در برنامه ریزی برگزاری و پا سخ به وقوع و ضعیت های اورژان سی در چنین مرا سمی ناتوان باشد می تواند به مرگ و ابتلایتعداد زیادی از افراد و هدررفت منابع شود. در برنامه ریزی برگزاری تجمعات انبوه، هماهنگی های بین بخشی اصل بنیادین بوده و لازم است ذی نفعان برگزاری مراسم تعیین و به صورت هماهنگ عمل کنند. با در نظر گرفتن چارچوب کاهش خطر سندای، هماهنگی اقدامات پیشگیرانه و پیش فعال نیازمند اتخاذ رویکرد تمام مخاطرات بر مبنای مشارکت بینبخشی است. توجه به آ سیب پذیری افراد شرکت کننده، پیش بینی احتمال مواجهه با مخاطرات و تقویت ظرفیتهای جامعه میزبان میتواند خطر برگزاری این مراسم را کاهش دهد. ظرفیت سازی در زمینه منابع انسانی (آموزش و تربیت متخصصین در زمینه تجمعات انبوه)، تو سعه زیر ساخت ها و تقویت نظام سلامت به عنوان میراثی از گردهمایی انبوه بوده و بعد از آن نیز برای جامعه میزبان باقی خواهد ماند.

کلیدواژه ها:

گردهمایی های انبوه ، کاهش خطر ، هماهنگی بین بخشی ، چارچوب کاهش خطر سندای