پیشگیری از عوامل ایجاد کننده صرع

زمینه: بیماری صرع شایع ترین اختلال عملکردی مغز می باشد. اثر طبیعی روان شناختی، اجتماعی و اقتصادی آن می تواند به طور جدی بر کیفیت زندگی بیمار و خانواده موثر باشد. تشخیص صحیح نوع تشنج به همراه انتخاب صحیح دارو و برخورد درمانی مناسب، می تواند این تاثیر را کاهش دهد. مراقبت های پرستاری متناسب با علل بروز صرع می تواند به شدت بر روی کاهش موارد بیماری موثر باشد. روش مطالعه: این مقاله یک مطالعه مروری است که به روش جستجوی کتابخانه ای و الکترونیک در سال 1397 به رشته تحریر در آمده است. یافته ها: عوامل ایجاد کننده صرع به طور کلی مربوط به علل قبل از تولد، زمان تولد و علل بعد از تولد می باشد. برخی از عوامل قبل از تولد شامل عوامل ارثی و عفونت های حین بارداری می باشد. انجام مراقبت های پرستاری و مراقبت های بهداشتی در زمان بارداری و همچنین مشاوره ژنتیک می تواند باعث کاهش موارد بیمار صرع در جوامع شود. همچنین پژوهش های انجام شده در کشورهای توسعه یافته بیانگر آن است که 12- 14 درصد موارد بروز صرع مربوط به آسیب در زمان تولد است. در این موارد بیماری های جفت، بند ناف، زایمان غیر طبیعی و طولانی مدت و انسداد مجاری هوایی نوزاد گزارش شده اند. مراقبت های پرستاری از طریق توجه به علامت های کلیدی برای شناسایی زودرس کمبود اکسیژن می تواند منجر به اقدامات لازم پرستاری برای درمان آسم و تشنج شود که برای جنین و مادر سودمند است. همچنین کاربرد روش های پیشگیری و آموزش بیماران، روی کاهش بروز فوریت های پزشکی مانند حمله های تکرار شونده آسم و حمله های تکرار شونده صرع موثرند. در بعد عوامل پس از تولد می توان به تب و صدمات مغزی اشاره نمود که به آسانی می توان نسبت به پیشگیری از آنها اقدام نمودم بیماری های عفونی همانند دیفتری، سیاه سرفه، کزاز، سرخک، فلج اطفال، عفونت های پنوموکوکی و ممم که می توانند به طور مستقیم و غیر مستقیم به وسیله افزایش درجه حرارت بدن عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار دهند، براحتی قابل پیشگیری می باشند. نتیجه گیری: اهمیت بیماری صرع بر همگان آشکار است، اما اهمیت توجه به مراقبت های پرستاری با تاکید بر آموزش به مادران باردار و پیگیری دوران بارداری آنان به طور جدی مورد تاکید قرار نگرفته است مسیله ای که می تواند به میزان قابل توجهی موارد ابتلا به صرع را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

پیشگیری ، صرع